การตีกอล์ฟของผม

ในระยะหลายปีหลัง ผมตีกอล์ฟไม่เอาไหนเลย มีหลายสาเหตุ ตั้งแต่เริ่มแรกเลยคือ ผมมาหัดตีหลังเกษียณอายุราชการ สอง ผมไม่ได้ตีเป็นประจำ สาม ผมไม่เคยได้ซ้อมเลยโดยเฉพาะในหลายปีหลัง ผมจะตีอย่างเดียว โดยไม่ไปเข้า “โรงเรียน” ซ้อมตีไม้หรือ club ที่ตีไม่ค่อยได้ สนามที่ผมตีเป็นประจำคือ สนามกีฬาของกองทัพบกที่รามอินทรา ก๊วนผมซึ่งมาจาก วปรอ.344 จะเล่นกันทุกอาทิตย์ (ถ้าว่าง) เดิมเคยมี 6 คน แต่ปัจจุบันนี้เนื่องจากอายุมาก (72-76 ปี) ถ้าโชคดีก็ได้ 3 คน บางคนไม่ว่าง บางคนไม่สบาย บางคนภรรยาไม่สบาย ไม่มีคนใช้ จึงต้องทำตัวเป็นคนรับใช้คอยดูแลภรรยา ฯลฯ วันอาทิตย์ที่ผมควรเล่นเป็นประจำ จึงไม่ได้เล่นเป็นประจำ บางครั้งหายไป 3 เดือน ตีติดต่อกัน 2-3 อาทิตย์แล้วก็หายไปอีกเป็นเดือน ๆ และอีกสาเหตุหนึ่งที่ผมตีไม่ดี (เท่าที่คิดเอง) ก็คือ ผมเข้าสู่วัยสูงอายุมากแล้ว

ในการตีกอล์ฟ ผมอ่านหนังสือ ดูซีดี ทีวี มากมายพอสมควรว่าต้องทำอย่างไร ควรจะตีอย่างไรในทราย หญ้าสูง (rough) ใช้ club อะไร เช่น wood หรือ iron เบอร์อะไร ถ้าตีลูกที่อยู่สูงกว่าหรือต่ำกว่าเราจะต้องตีอย่างไร แต่บางอย่างไม่ได้อ่าน หรือทำบ่อย ๆ ก็ลืมไป แต่ก็ยังจำ basic บางอย่างได้ เช่น ก่อนจะตีลูกต้องมี routine ต่าง ๆ ที่ต้องทำให้เป็นนิสัยคือ ตั้งทีให้สูงพอดีกับการตีไม้ต่าง ๆ ยืนหลังลูกและวางไม้หลังลูกประมาณ 1 ฟุต เล็งไปที่ธง ให้ธง ลูกและไม้เป็นเส้นตรง แล้วจึงไปยืนขนานกับเส้นนี้แล้วจึงสวิง ควรซ้อมสวิง 1 หรือ 2 ที โดยแขนซ้ายให้ตรง ห้ามงอ ไหล่ขวาอยู่ต่ำกว่าไหล่ซ้าย หมุนรอบเอว ลากไม้ตรง ๆ มา 1 ฟุตก่อนที่จะยกขึ้น แขนซ้ายตรงตลอด ไม่งอ แขนขวาอยู่ติดอกขวา ขึ้นไม้สุดวงจนไม้ชี้ไปที่หลุม ขึ้นช้า ๆ 1, 2, 3 พอถึงยอดสวิงหยุดนิดนึงแล้วตีลงมาโดยต้องหมุนเอวก่อนแขน พูดง่าย ๆ ไม่ใช้แขนตี แต่ใช้กล้ามเนื้อทั้งตัวตี ตีให้ถูกลูกและส่งต่อ ผมมักจะตีลูกแล้วหยุด ซึ่งทำให้ไปไม่ไกล ควรตี “ผ่าน” ลูกไปเลย โดยต้อง “ส่งต่อ” เมื่อจบหัวไม้ต้องชี้ไปข้างหลัง ตาต้องดูลูกตลอดเวลา ตีเสร็จมือซ้ายต้องหงายไม่ใช่คว่ำ ฯลฯ

ผมคิดว่าผมพยายามทำอย่างนี้ทุกครั้งที่ตี แต่ทำไม่ได้ทุกอย่างที่ควรจะทำในคราวเดียวกัน เพราะการสวิงไม่ได้อยู่ในสายเลือด เพราะผมไม่ได้เล่นมาตั้งแต่เด็ก ร่างกายจึงจำวงสวิงที่ดีไม่ได้ หรือทำยากเนื่องจากตัวแข็ง และไม่ได้ซ้อมหรือตีบ่อย ๆ ถ้าผมรู้อย่างนี้ตั้งแต่แรกผมจะเริ่มตีกอล์ฟตั้งแต่เด็ก (ฝากข้อคิดไว้ให้ท่านผู้อ่านทุกท่าน) หรืออย่างน้อยถ้าไม่มีเวลา เพียงแต่ซ้อมตีกอล์ฟสัปดาห์ละครั้ง โดยไม่ต้องออกรอบ เพียงแต่ทำให้ร่างกายรู้จักวงสวิงที่ถูกต้อง เพื่อนผม คุณหมอชาญวิทย์ ตอนเป็นนิสิตแพทย์ที่ Leeds ตีตั้งแต่เป็นนิสิตแพทย์ ตีได้ดีมาก สมัยตอนที่คุณพ่อผมเล่นกอล์ฟ ผมยังพูดเสมอว่ากอล์ฟเป็นกีฬา “คนแก่” ผมไม่ตี ตีแต่เทนนิส ถ้าตีตั้งแต่ตอนนั้นอาจจะได้เป็นสมาชิกของสนามกรุงเทพกรีฑาฟรีจากคุณพ่อแล้ว คุณพ่อและคุณอาจอม (พลอากาศโทจอม กุลละวณิชย์) เป็นผู้ร่วมก่อตั้งสนามนี้ ในที่สุดผมก็ต้องไปซื้อสมาชิกสนามนี้มาด้วยราคา 1.5 ล้านบาท เพราะผมเริ่มตีกอล์ฟและเป็นสนามประวัติศาสตร์ของครอบครัวผมและเพื่อน ๆ คุณพ่อ เช่น ตระกูลทัพพะรังสี ซึ่งต่อมารุ่นลูก (รุ่นผม) พลเอกกมล ได้เป็นนายกหลายสมัย

หลายปีหลังผมก็ออกรอบไปอย่างนั้น ไม่ได้ไปซ้อม เวลาไปก็ไม่ได้กินข้าวไปมากเป็นพิเศษ (ทั้ง ๆ ที่ผมสอนเรื่องวิทยาศาสตร์การกีฬา เรื่องอาหาร เรื่องแป้ง ว่ามีความสำคัญต่อการเล่นกีฬา) เพราะผมถือหลักว่าผมไปตีกอล์ฟเพื่อเป็นการออกกำลังกาย แพ้ชนะ ตีดีหรือไม่ดี ไม่สำคัญ ผมไปออกกำลังกายเพื่อลดน้ำหนัก ผมจึงไม่ค่อยกินอาหารโดยเฉพาะแป้ง (ปกติตอนเย็นจะกินผัก ปลา เป็นหลัก แต่กินข้าวน้อย) ระยะหลังนี่ผมตีไม่ดีเลย เคยตีได้ประมาณ 50 ครั้งต่อ 9 หลุม บางที 46-49 แต่ระยะหลังตีแย่มาก ตีถึง 60 ครั้งต่อ 9 หลุม โดยเฉพาะเมื่อ 6 วันที่แล้วที่มีการจัดการแข่งกอล์ฟหาทุนให้มูลนิธิคณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ที่ผมเป็นเลขาฯ แข่งที่ River dale ผมตีไม้ 1, 3 ฯลฯ ไม่ได้เลย ตีอย่างไม่สนุก ไม่มีความเชื่อมั่น ตีได้ 58, 58 ซึ่งแย่มากสำหรับผม และผมไม่ใช้ไม้ 1 เลย เพราะตีไม่ได้ ใช้ไม้ 3 ตอนทีออฟ และบน fairway ใช้ไม้ 5 หรือส่วนใหญ่ใช้ไม้ 7 หรือ 9 ด้วยซ้ำไป แต่ก็ยังตีไม่ได้อยู่ดี ส่วนเหล็กผมตีไม่ได้เลย ยกเว้นเหล็กสั้นคือ 9 ขึ้นไป คือ ตี (พอ) ได้เฉพาะเหล็ก 9, pitching, sand, lob แต่ตีเหล็ก 8, 7, 6 ฯลฯ ไม่ได้ บางทีระยะ 120 หลา ผมต้องใช้ไม้ 9 ตี ซึ่งโชคดีที่ผมยังพอตีไม้ 9 ได้แม่นพอสมควร

ฉะนั้นระยะหลังที่ผมตีไม่ดี ผมโทษว่าเพราะผมไม่ค่อยตี ไม่ค่อยซ้อม และเพราะแก่มากขึ้นแล้ว ฯลฯ รู้สึกว่าจะปลงว่าเป็นเรื่องของความสูงอายุมากที่สุด แต่ปัจจุบันนี้คิดว่าสูงอายุไม่เกี่ยวเลย ถ้าเรามีร่างกายที่แข็งแรงพอสมควร