ความสัมพันธ์ HLA-DRB1 Haplotypes ต่อความรุนแรง การตาย และการตอบสนองในรูมาตอยด์

JAMA. 2015;313(16):1645-1656.

บทความเรื่อง Association of HLA-DRB1 Haplotypes with Rheumatoid Arthritis Severity, Mortality, and Treatment Response รายงานว่า การระบุ genetic susceptibility loci สำหรับกลุ่มโรคภูมิคุ้มกันทำลายตนเองปัจจุบันได้ก้าวหน้าไปมาก แต่ยังคงขาดหลักฐานที่จะระบุความสัมพันธ์กับพยากรณ์โรคและการตอบสนองต่อการรักษา

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินความสัมพันธ์ระหว่าง HLA-DRB1 haplotypes ที่เชื่อมโยงกับความเสี่ยงโรคข้ออักเสบรูมาตอยด์ (RA) ต่อความรุนแรง การตาย และการตอบสนองต่อยา tumor necrosis factor (TNF) inhibitor โดยให้การศึกษา Norfolk Arthritis Register (NOAR; ผู้ป่วย 1,691 ราย และภาพเอกซเรย์ 2,811 ภาพ รวบรวมระหว่างปี ค.ศ. 1989-2008 และติดตามถึงปี ค.ศ. 2008) เป็น discovery cohort และการศึกษา Early Rheumatoid Arthritis Study (421 ราย และภาพเอกซเรย์ 3,758 ภาพ รวบรวมระหว่างปี ค.ศ. 1986-1999 และติดตามถึงปี ค.ศ. 2005) เป็น independent replication cohort สำหรับการศึกษาผลลัพธ์จากการเอกซเรย์ การศึกษาอัตราตายทำใน NOAR cohort (2,432 ราย รวบรวมระหว่างปี ค.ศ. 1990-2007 และติดตามถึงปี ค.ศ. 2011) และศึกษาการตอบสนองต่อการรักษาใน Biologics in Rheumatoid Arthritis Genetics and Genomics Study Syndicate cohort (1,846 รายที่ได้รับ TNF inhibitor รวบรวมระหว่างปี ค.ศ. 2006-2010 และติดตามถึงปี ค.ศ. 2011) การรวบรวมข้อมูลภาพเอกซเรย์ใช้วิธี longitudinal statistical modeling ผู้ป่วยทั้งหมดมีเชื้อสายยุโรปและอาศัยอยู่ในสหราชอาณาจักร โดยตรวจ HLA-DRB1 haplotypes ที่ตำแหน่ง 11, 71 และ 74

ผลลัพธ์หลัก ได้แก่ ผลลัพธ์จากการเอกซเรย์โดยใช้คะแนน Larsen score (range: 0 [ไม่มี] ถึง 200 [ข้อเสื่อมรุนแรง]) และความเสื่อมของกระดูกมือและเท้าจากภาพเอกซเรย์ การตายทุกสาเหตุ และการตอบสนองต่อการรักษาประเมินจากความเปลี่ยนแปลงในคะแนน Disease Activity Score จาก 28 ข้อ และ European League Against Rheumatism (EULAR)

ผู้ป่วยที่มี RA และ valine ที่ตำแหน่ง 11 ของ HLA-DRB1 มีความสัมพันธ์ชัดเจนที่สุดต่อความเสื่อมที่พบจากภาพเอกซเรย์ (OR 1.75 [95% CI 1.51-2.05], p = 4.6E-13) ภายใน 5 ปีพบว่า ร้อยละของผู้ป่วยที่มีการสึกกร่อนของมือและเท้าเท่ากับ 48% สำหรับ noncarriers (150/314) ของ valine ที่ตำแหน่ง 11, 61% สำหรับ heterozygote carriers (130/213) และ 74% สำหรับ homozygote carriers (43/58) นอกจากนี้ valine ที่ตำแหน่ง 11 ยังสัมพันธ์กับการตายทุกสาเหตุที่สูงขึ้นในผู้ป่วย inflammatory polyarthritis (hazard ratio 1.16 [95% CI 1.03-1.31], p = 0.01) (noncarriers: ตาย 319 ราย จากผู้ป่วย 1,398 ราย ระหว่าง 17,196 person-years, อัตราตายเท่ากับ 1.9% ต่อปี; carriers: 324 ราย 1,116 ราย ระหว่าง 13,208 person-years, อัตราตายเท่ากับ 2.5% ต่อปี) และ EULAR response ที่ดีขึ้นต่อการรักษาด้วย TNF inhibitor (OR 1.14 [95% CI 1.01-1.30], p = 0.04) (noncarriers: 78% [439/561 ราย] ที่มี EULAR response ระดับปานกลางหรือดี; heterozygote carriers: 81% [698/866] และ homozygote carriers: 86% [277/322])ทั้งนี้ risk hierarchy ตาม HLA-DRB1 haplotypes สอดคล้องกันระหว่างความเสี่ยงต่อโรค ความรุนแรง และการตาย แต่มีความสัมพันธ์แบบกลับกับการตอบสนองต่อการรักษาด้วย TNF inhibitor

ข้อมูลจากการศึกษาชี้ว่า HLA-DRB1 locus ซึ่งสัมพันธ์กับความเสี่ยง RA ยังสัมพันธ์กับความรุนแรงของโรคประเมินจากภาพเอกซเรย์ การตาย และการตอบสนองต่อการรักษา ซึ่งการศึกษาเพิ่มเติมใน cohort อื่นจะช่วยในการประเมินบทบาทของการวิเคราะห์ HLA-DRB1 haplotype ในการดูแลรักษา RA