ความสัมพันธ์ของ Pembrolizumab และการตอบสนองเซลล์มะเร็งต่อการรอดชีพในผู้ป่วยมะเร็งชนิดเมลาโนมาระยะแพร่กระจาย

JAMA. 2016;315(15):1600-1609.

            บทความเรื่อง Association of Pembrolizumab with Tumor Response and Survival among Patients with Advanced Melanoma รายงานว่า programmed death 1 (PD-1) pathway เป็นปัจจัยที่ขัดขวางการตอบสนองทางภูมิคุ้มกันต่อมะเร็งชนิดเมลาโนมา โดยอาจปิดกั้นได้ด้วย pembrolizumab ซึ่งเป็น humanized anti-PD-1 monoclonal antibody 

            การศึกษาวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินความสัมพันธ์ระหว่าง pembrolizumab และการตอบสนองของเซลล์มะเร็งต่อการรอดชีพโดยรวมในผู้ป่วยมะเร็งชนิดเมลาโนมาระยะเป็นมาก โดยมีรูปแบบเป็นการศึกษาวิจัยแบบไม่ปกปิดระยะ 1b ในผู้ป่วยหลายกลุ่ม (รวบรวมผู้ป่วยระหว่างเดือนธันวาคม ค.ศ. 2011 ถึงเดือนกันยายน ค.ศ. 2013) มัธยฐานระยะการตรวจติดตามเท่ากับ 21 เดือน การศึกษาวิจัยนี้มีขึ้นในโรงพยาบาลวิทยาลัยแพทย์ในประเทศออสเตรเลีย แคนาดา ฝรั่งเศส และสหรัฐอเมริกา เกณฑ์การคัดเลือกผู้ป่วย ได้แก่ อายุ 18 ปีหรือมากกว่า และมีมะเร็งชนิดเมลาโนมาระยะเป็นมากหรือระยะแพร่กระจาย ข้อมูลการศึกษาวิจัยรวบรวมจากผู้ป่วย 655 ราย (135 รายจากผู้ป่วยที่ไม่ได้รับการสุ่ม [n = 87 สำหรับผู้ป่วยที่ไม่เคยรักษาด้วย ipilimumab และ n = 48 สำหรับผู้ป่วยที่เคยรักษาด้วย ipilimumab] และ 520 รายจากผู้ป่วยที่ได้รับการสุ่ม [n = 226 สำหรับผู้ป่วยที่ไม่เคยรักษาด้วย ipilimumab และ n = 294 สำหรับผู้ป่วยที่เคยรักษาด้วย ipilimumab])   วันที่เป็นจุดตัดข้อมูล ได้แก่ 18 เมษายน ค.ศ. 2014 สำหรับการวิเคราะห์ความปลอดภัย และ 18 ตุลาคม ค.ศ. 2014 สำหรับการวิเคราะห์ประสิทธิผล

            ผู้ป่วยได้รับ pembrolizumab 10 มิลลิกรัม/กิโลกรัมทุก 2 สัปดาห์  หรือ 10 มิลลิกรัม/กิโลกรัมทุก 3 สัปดาห์ หรือ 2 มิลลิกรัม/กิโลกรัมทุก 3 สัปดาห์จนกว่าพบการลุกลามของมะเร็ง พิษจากการรักษาที่ไม่สามารถรับได้ หรือผู้วิจัยเห็นควรให้หยุดยา จุดยุติปฐมภูมิได้แก่ การตอบสนองต่อการรักษา (การตอบสนองอย่างสมบูรณ์หรือการตอบสนองบางส่วน) ในผู้ป่วยที่สามารถวัดขนาดมะเร็งได้ชัดเจนที่พื้นฐานตามการประเมินของคณะกรรมการพิจารณาส่วนกลางอิสระ และจุดยุติทุติยภูมิได้แก่ ความเป็นพิษ ระยะการตอบสนอง การรอดชีพโดยโรคสงบ และการรอดชีพโดยรวม

            มีผู้ป่วยที่สามารถวัดขนาดมะเร็งได้ชัดเจนที่พื้นฐานจำนวน 581 ราย จาก 655 ราย (มัธยฐาน [พิสัย] อายุเท่ากับ 61 [18-94] ปี และเป็นชาย 405 ราย [62%]) การตอบสนองต่อมะเร็งมีรายงานในผู้ป่วย 194 ราย จาก 581 ราย (33% [ค่า 95% CI อยู่ระหว่าง 30%-37%]) และใน 60 ราย จาก 133 รายในผู้ป่วยที่ไม่เคยได้รับการรักษา (45% [ค่า 95% CI อยู่ระหว่าง 36%-54%]) โดยรวมพบว่า 74% (152/205) ของการตอบสนองยังคงดำเนินอยู่ ณ วันที่เป็นจุดตัดข้อมูล ตามที่ 44% (90/205) ของผู้ป่วยมีระยะการตอบสนองอย่างน้อย 1 ปี และ 79% (162/205) มีระยะการตอบสนองอย่างน้อย 6 เดือน อัตราการรอดชีพโดยโรคสงบในระยะ 12 เดือน เท่ากับ  35% (ค่า 95% CI อยู่ระหว่าง 31%-39%) ในอาสาสมัครทั้งหมด และ 52% (ค่า 95% CI อยู่ระหว่าง 43%-60%) ในผู้ป่วยที่ไม่เคยได้รับการรักษา มัธยฐานการรอดชีพโดยรวมในอาสาสมัครทั้งหมดเท่ากับ 23 เดือน (ค่า 95% CI อยู่ระหว่าง 20-29) โดยมีอัตราการรอดชีพที่ 12 เดือน เท่ากับ 66% (ค่า 95% CI อยู่ระหว่าง 62%-69%) และอัตราการรอดชีพที่ 24 เดือน เท่ากับ 49% (ค่า 95% CI อยู่ระหว่าง 44%-53%) มัธยฐานการรอดชีพโดยรวมในผู้ป่วยที่ไม่เคยได้รับการรักษาเท่ากับ 31 เดือน (ค่า 95% CI อยู่ระหว่าง 24 ถึงไม่ทราบผล) โดยมีอัตราการรอดชีพที่ 12 เดือน เท่ากับ 73% (ค่า 95% CI อยู่ระหว่าง 65%-79%) และอัตราการรอดชีพที่ 24 เดือน เท่ากับ 60% (ค่า 95% CI อยู่ระหว่าง 51%-68%) ผู้ป่วย 92 ราย จาก 655 ราย (14%) เกิดเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์จากการรักษาระดับ grade 3 หรือ 4 และ 27 ราย จาก 655 ราย (4%) หยุดการรักษาอันเป็นผลมาจากเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์จากการรักษา เหตุการณ์ไม่พึงประสงค์จากการรักษาที่ร้ายแรงพบในผู้ป่วย 59 ราย (9%) แต่ไม่พบการเสียชีวิตอันเนื่องมาจากยาที่ศึกษาวิจัย

            การรักษาด้วย pembrolizumab ในผู้ป่วยมะเร็งชนิดเมลาโนมาระยะแพร่กระจายสัมพันธ์กับอัตราการตอบสนองต่อการรักษาโดยรวมเท่ากับ 33% อัตราการรอดชีพโดยโรคสงบที่ 12 เดือน เท่ากับ 35% และมัธยฐานการรอดชีพโดยรวมเท่ากับ 23 เดือน ขณะที่พบเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ระดับ grade 3 หรือ 4 ใน 14% ของผู้ป่วย