ผลจำกัดแคลอรีต่อคุณภาพชีวิตด้านสุขภาพในผู้ใหญ่ที่ไม่อ้วน

JAMA Intern Med. Published online May 2, 2016.

บทความเรื่อง Effect of Calorie Restriction on Mood, Quality of Life, Sleep, and Sexual Function in Healthy Nonobese Adults: The CALERIE 2 Randomized Clinical Trial รายงานว่า การจำกัดแคลอรีทำให้อายุขัยยาวนานขึ้นในสัตว์ทดลองและลดปัจจัยเสี่ยงต่อโรคเรื้อรัง แต่มีความกังวลว่าการลดแคลอรีในคนซึ่งแม้อาจส่งผลดีต่อสุขภาพแต่ก็อาจก่อให้เกิดผลกระทบทางลบ

การศึกษาเปรียบเทียบด้วยวิธีการสุ่มในหลายศูนย์วิจัย (Comprehensive Assessment of Long-term Effects of Reducing Intake of Energy Phase 2 [CALERIE 2]) นี้ได้ทดสอบผลของการจำกัดแคลอรีต่ออารมณ์ คุณภาพชีวิต (QOL)  การนอนหลับ และสมรรถภาพทางเพศในผู้ใหญ่ที่สุขภาพดีและไม่อ้วน การศึกษามีขึ้นในสถาบันวิจัย 3 แห่ง ผู้ชายและผู้หญิง (n = 220) ซึ่งมีดัชนีมวลกายเท่ากับ 22.0 หรือ 28.0 ได้รับการสุ่มเป็นกลุ่มที่จำกัดแคลอรี 25% เป็นเวลา 2 ปี หรือกลุ่มควบคุมที่ไม่จำกัดแคลอรีในอัตรา 2:1 โดยให้กลุ่มจำกัดแคลอรีมีจำนวนอาสาสมัครมากกว่า ข้อมูลเก็บที่พื้นฐาน, 12 เดือน และ 24 เดือน และประเมินด้วยการวิเคราะห์แบบ intent-to-treat analysis การศึกษามีขึ้นระหว่างวันที่ 22 มกราคม ค.ศ. 2007 ถึงวันที่ 6 มีนาคม ค.ศ. 2012 และวิเคราะห์ข้อมูลระหว่างวันที่ 18 กรกฎาคม ค.ศ. 2012 ถึงวันที่ 27 ตุลาคม ค.ศ. 2015

การศึกษาวิจัยใช้แบบสอบถามประเมินอารมณ์ (Beck Depression Inventory-II [BDI-II] พิสัยคะแนนตั้งแต่ 0-63 โดยคะแนนที่สูงชี้ว่ามีสภาพอารมณ์ที่ย่ำแย่ และ Profile of Mood States [POMS] โดยมีคะแนนรวมความไม่สมดุลทางอารมณ์ตั้งแต่ -32 ถึง 200 และคะแนนที่สูงบ่งชี้ระดับอารมณ์ที่สูง) QOL (Rand 36-Item Short Form โดยมีพิสัยคะแนนตั้งแต่ 0-100 ซึ่งคะแนนที่สูงบ่งชี้ว่ามี QOL ที่สูง และ Perceived Stress Scale โดยมีพิสัยคะแนนตั้งแต่ 0-40 ซึ่งคะแนนที่สูงบ่งชี้ว่ามีระดับความเครียดที่สูง)  การนอนหลับ (Pittsburgh Sleep Quality Index [PSQI] พิสัยคะแนนรวมตั้งแต่ 0-21 โดยคะแนนที่สูงบ่งชี้ว่ามีปัญหาคุณภาพการนอนหลับมากกว่า) และสมรรถภาพทางเพศ (Derogatis Interview for Sexual Function-Self-report มีพิสัยคะแนนรวม 24-188 โดยคะแนนที่สูงบ่งชี้ว่ามีสมรรถภาพทางเพศที่ดี)

จากอาสาสมัครทั้งหมดมีอาสาสมัคร 218 คน (ผู้หญิง 152 คน [69.7%] ค่าเฉลี่ยอายุ [SD] เท่ากับ 37.9 (7.2) ปี ค่าเฉลี่ยดัชนีมวลกาย [SD] เท่ากับ 25.1 [1.6]) ที่รวบรวมไว้ในการวิเคราะห์ กลุ่มจำกัดแคลอรีและกลุ่มควบคุมลดน้ำหนักเฉลี่ย  (SE) 7.6 (0.3) กิโลกรัม และ 0.4 (0.5) กิโลกรัม ตามลำดับที่ 24 เดือน (p < 0.001) เมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุมพบว่า กลุ่มจำกัดแคลอรีมีอารมณ์ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (จาก BDI-II มี between-group difference [BGD] เท่ากับ -0.76 ค่า 95% CI อยู่ระหว่าง -1.41 ถึง -0.11 ขนาดอิทธิพล [ES] เท่ากับ -0.35) มีความเครียดลดลง (จาก POMS มี BGD เท่ากับ -0.79 ค่า 95% CI อยู่ระหว่าง -1.38 ถึง -0.19 ค่า ES เท่ากับ -0.39) และสุขภาพโดยรวมดีขึ้น (BGD เท่ากับ 6.45 ค่า 95% CI อยู่ระหว่าง 3.93-8.98 ค่า ES เท่ากับ 0.75) รวมถึงความสัมพันธ์และอารมณ์ทางเพศ (BGD เท่ากับ 1.06 ค่า 95% CI อยู่ระหว่าง 0.11-2.01 ค่า ES เท่ากับ 0.35) ที่ 24 เดือนเช่นเดียวกับระยะการนอนหลับที่ดีขึ้นที่ 12 เดือน (BGD เท่ากับ -0.26 ค่า 95% CI อยู่ระหว่าง -0.49 ถึง -0.02 ค่า ES เท่ากับ -0.32) (p ทั้งหมด < 0.05) ร้อยละของน้ำหนักตัวที่ลดได้มากกว่าในกลุ่มจำกัดแคลอรีที่ 24 เดือนสัมพันธ์กับสมรรถภาพทางกายที่ดีขึ้น (Spearman correlation coefficient; p = -0.30) และความไม่สมดุลทางอารมณ์ที่ลดลง (p = 0.27) ประเมินจาก POMS  สุขภาพโดยรวมที่ดีขึ้น (p = -0.27) ประเมินจาก SF-36 และคุณภาพการนอนหลับที่ดีขึ้นต่อคะแนน PSQI โดยรวม (p = 0.28) (p ทั้งหมด < 0.01)

            การควบคุมแคลอรีในผู้ใหญ่ที่ไม่อ้วนมีประโยชน์บางประการ ขณะที่ไม่มีผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตด้านสุขภาพ