Alendronate และความเสี่ยงสะโพกหักในผู้สูงอายุได้รับ Prednisolone

JAMA. 2017;318(2):146-155.

            บทความเรื่อง Association between Alendronate Use and Hip Fracture Risk in Older Patients Using Oral Prednisolone รายงานว่า การรักษาด้วย glucocorticoid แบบยารับประทานเพิ่มความเสี่ยงกระดูกหัก และปัจจุบันยังไม่มีหลักฐานเกี่ยวกับประสิทธิภาพของ alendronate สำหรับป้องกันสะโพกหักในผู้ป่วยอายุมากที่ได้รับ glucocorticoids

            คณะผู้ศึกษาวิจัยได้ประเมินผลลัพธ์ด้านการลดกระดูกสะโพกหักและผลข้างเคียงจากการรักษาด้วย alendronate ในผู้ป่วยสูงอายุที่ได้รับ prednisolone แบบยารับประทาน โดยดำเนินการศึกษาย้อนหลังจากฐานข้อมูลระดับประเทศ (N = 433, 195) ของผู้ป่วยอายุ 65 ปีหรือมากกว่าซึ่งได้รับการตรวจสุขภาพ (จุดเริ่มต้น) ยังสถานบริการสาธารณสุขในประเทศสวีเดน กลุ่มประชากรครอบคลุมผู้ป่วย 1,802 รายซึ่งได้รับ alendronate ภายหลังรักษาด้วย prednisolone แบบยารับประทานมาแล้วอย่างน้อย 3 เดือน (≥ 5 มิลลิกรัม/วัน) คณะผู้ศึกษาวิจัยใช้เทคนิคจับคู่คะแนนความโน้มเอียงเพื่อคัดเลือกผู้ป่วย 1,802 รายที่ไม่ได้ใช้ alendronate จากผู้ป่วย 6,076 รายที่ได้รับ prednisolone โดยมีขนาดยาและระยะเวลารักษาเทียบเคียงกัน  การตรวจติดตามมีขึ้นระหว่างเดือนมกราคม ค.ศ. 2008 ถึงธันวาคม ค.ศ. 2014  

            การวิเคราะห์ได้เปรียบเทียบผลลัพธ์ระหว่างกลุ่มที่ได้รับ alendronate และกลุ่มที่ไม่ได้รับ alendronate โดยผู้ป่วยทั้งหมดไม่มีประวัติได้รับ alendronate เมื่อเริ่มการรักษาด้วย prednisolone   ผลลัพธ์หลัก ได้แก่ อุบัติการณ์ของกระดูกสะโพกหัก

            จากผู้ป่วย 3,604 ราย พบว่าค่าเฉลี่ยอายุเท่ากับ 79.9 (SD 7.5ปี) และ 2,524 ราย (ร้อยละ 70) เป็นผู้หญิง ภายหลังมัธยฐานการตรวจติดตาม 1.32 ปี (interquartile range ระหว่าง 0.57-2.34 ปี) พบกระดูกสะโพกหัก 27 เหตุการณ์ในกลุ่มที่ได้รับ alendronate และ 73 เหตุการณ์ในกลุ่มที่ไม่ได้รับ alendronate   โดยมีอัตราอุบัติการณ์เท่ากับ 9.5 (95% CI 6.5-13.9) และ 27.2 (95% CI 21.6-34.2) เหตุการณ์ต่อ 1,000 คน/ปี และมีค่าความต่างสัมบูรณ์เท่ากับ -17.6 (95% CI -24.8 ถึง -10.4) การใช้ alendronate สัมพันธ์กับความเสี่ยงที่ต่ำกว่าของสะโพกหักจากตัวแบบ multivariable-adjusted Cox model (hazard ratio เท่ากับ 0.35, 95% CI 0.22-0.54) การรักษาด้วย alendronate ไม่สัมพันธ์กับความเสี่ยงที่สูงขึ้นของอาการทางเดินอาหารส่วนบนที่ไม่รุนแรง (ได้รับ alendronate เทียบกับไม่ได้รับ alendronate เท่ากับ 15.6 [95% CI 11.6-21.0] เทียบกับ 12.9 [95% CI 9.3-18.0] ต่อ 1,000 คน/ปี, p = 0.40) หรือแผลในกระเพาะอาหาร (10.9 [95% CI 7.7-15.5] เทียบกับ11.4 [95% CI 8.0-16.2] ต่อ 1,000 คน/ปี, p = 0.86) จากการศึกษาไม่พบการเกิดกระดูกตายโดยมีสาเหตุจากยาและพบการเกิดกระดูกต้นขาส่วนกลางหักเพียงหนึ่งเหตุการณ์ในแต่ละกลุ่ม

            ข้อมูลจากการศึกษาในผู้ป่วยอายุมากที่ได้รับ prednisolone ขนาดปานกลางถึงขนาดสูงชี้ว่า การรักษาด้วย alendronate สัมพันธ์กับความเสี่ยงกระดูกสะโพกหักที่ต่ำลงอย่างมีนัยสำคัญตลอดมัธยฐาน 1.32 ปี  แม้ข้อมูลจากการศึกษามีข้อจำกัดจากรูปแบบการศึกษาวิจัยเชิงสังเกตและจำนวนเหตุการณ์ที่น้อย แต่ก็สนับสนุนการใช้ alendronate ในผู้ป่วยกลุ่มนี้