Atezolizumab สำหรับ Metastatic Non-squamous NSCLC

N Engl J Med 2018;378:2288-301.

            บทความเรื่อง Atezolizumab for First-Line Treatment of Metastatic Non-squamous NSCLC รายงานว่า การยับยั้ง vascular endothelial growth factor-mediated immunosuppression ด้วย bevacizumab อาจเพิ่มประสิทธิภาพคุณสมบัติทำลายเซลล์มะเร็งของ atezolizumab คณะผู้ศึกษาวิจัยจึงดำเนินการศึกษาระยะที่ 3 เพื่อประเมินผลของการรักษาด้วย atezolizumab ร่วมกับ bevacizumab และเคมีบำบัดในผู้ป่วย metastatic non-squamous non-small-cell lung cancer (NSCLC) ซึ่งไม่เคยได้รับเคมีบำบัดมาก่อนโดยสุ่มให้ผู้ป่วยได้รับ atezolizumab ร่วมกับ carboplatin และ paclitaxel (ACP), bevacizumab ร่วมกับ carboplatin และ paclitaxel (BCP) หรือ atezolizumab ร่วมกับ BCP (ABCP) ทุก 3 สัปดาห์สำหรับ 4 หรือ 6 ไซเคิล จากนั้นจึงได้รับ maintenance therapy ด้วย atezolizumab, bevacizumab หรือทั้ง 2 ตัว

            ผลลัพธ์หลัก ได้แก่ การรอดชีวิตโดยโรคสงบในผู้ป่วยกลุ่ม intention-to-treat population ในผู้ป่วยซึ่งมี   wild-type genotype (WT population โดยตัดผู้ป่วยซึ่งมี EGFR หรือ ALK genetic alterations ออกจากการศึกษา) และในกลุ่ม WT population ซึ่งมี expression ของ effector T-cell (Teff) gene signature ในระดับสูง (Teff-high WT population รวมถึงการรอดชีวิตโดยรวมในกลุ่ม WT population) ผู้วิจัยได้เปรียบเทียบกลุ่ม ABCP กับกลุ่ม BCP ก่อนเปรียบเทียบกลุ่ม ACP กับกลุ่ม BCP 

            ผู้ป่วยใน WT population จำแนกเป็นกลุ่มที่ได้รับการรักษาด้วย ABCP 356 ราย และกลุ่มที่ได้รับ BCP 336 ราย มัธยฐานการรอดชีวิตโดยโรคสงบยาวนานกว่าในกลุ่ม ABCP เทียบกับกลุ่ม BCP (8.3 เดือน เทียบกับ 6.8 เดือน; hazard ratio สำหรับโรคลุกลามหรือการเสียชีวิตเท่ากับ 0.62; 95% CI ระหว่าง 0.52-0.74; p < 0.001) มัธยฐานการรอดชีวิตโดยโรคสงบใน Teff-high WT population เท่ากับ 11.3 เดือน เทียบกับ 6.8 เดือน (hazard ratio เท่ากับ 0.51 [95% CI ระหว่าง 0.38-0.68]; p < 0.001) การรอดชีวิตโดยโรคสงบยาวนานกว่าในกลุ่ม ABCP เทียบกับกลุ่ม BCP จาก intention-to-treat population (รวมผู้ป่วยที่มี EGFR หรือ ALK genetic alterations) และในผู้ป่วยที่มี low/negative programmed death ligand 1 (PD-L1) expression ผู้ป่วยที่มี low Teff gene-signature expression และผู้ป่วยที่มี liver metastases มัธยฐานการรอดชีวิตโดยรวมของผู้ป่วยใน WT population ยาวนานกว่าสำหรับกลุ่ม ABCP เทียบกับกลุ่ม BCP (19.2 เดือน เทียบกับ 14.7 เดือน; hazard ratio สำหรับการเสียชีวิตเท่ากับ 0.78; 95% CI ระหว่าง 0.64-0.96; p = 0.02) ความปลอดภัยของ ABCP สอดคล้องกับข้อมูลความปลอดภัยของยาแต่ละตัวดังที่มีรายงานก่อนหน้านี้

            การเสริม atezolizumab ในการรักษาด้วย bevacizumab ร่วมกับเคมีบำบัดเพิ่มการรอดชีวิตโดยรวมในผู้ป่วย metastatic non-squamous NSCLC ได้อย่างมีนัยสำคัญโดยไม่ได้รับผลจาก PD-L1 expression และ EGFR หรือ ALK genetic alteration